KABINET minggu lalu meluluskan cadangan Menteri Belia dan Sukan, Syed Saddiq Syed Abdul Rahman untuk memperkenalkan perkhidmatan motosikal e-hailing ke Malaysia, dijangka diperkenalkan syarikat start-up dari Indonesia, Go-Jek.
Motosikal e-hailing ialah aplikasi mobil menggunakan telefon pintar untuk pengangkutan motosikal yang mana pelanggan perlu menempah dan membuat bayaran sama ada secara tunai atau e-dompet. Dalam bahasa mudah, motosikal e-hailing ialah perkhidmatan teksi motor yang menggunakan medium Internet untuk membuat tempahan, sama seperti GrabCar untuk kereta.
BACA >>> Kabinet Beri Lampu Hijau untuk 'Go-Jek Malaysia'!
Jika mengambil kira respon umum di media sosial, termasuk undian yang kami buat, majoriti membantah inisiatif ini, tetapi tidak kurang juga yang menyokong. Namun, ramai membantah itu lebih kepada sentimen politik berbaur kepartian atau serangan peribadi. Susah betul mahu mencari mereka yang mampu berhujah dengan bijak, rasional dan munasabah.
Ambil contoh saudara Wan Amir kita yang sempat berkongsi secara matang tentang pengalaman, pendapat dan hujah kenapa ojek (Go-Jek ialah salah satu syarikat aplikasi mobil di Indonesia yang menawarkan servis ojek) tidak sesuai dilaksanakan di Malaysia.
BACA >>> Survei: 56 Peratus Pembaca Tak Setuju 'Gojek', Mat Motor Berbelah Bahagi
* Tulisan sudah disunting supaya mudah difahami tanpa menjejaskan maksud asal. Status asal penulis boleh dibaca pada pautan di akhir artikel. Harap maklum.
GOJEK...🤔
Teringat saya masa awal 1980-an dulu. Apabila balik kampung di Pasir Puteh, mak dan saya akan naik bas SKMK (Syarikat Kenderaan Melayu Kelantan) dari Kota Bharu yang berhenti di tepi simpang Sungai Kelong.
Dari Sungai Kelong hendak ke Kampung Wakaf, kalau berjalan lebih kurang 1.5km. Berpeluhlah juga kalau saya yang baru budak ni hendak sampai ke rumah arwah Tok. Tapi di simpang Sungai Kelong ada perkhidmatan 'Motor Tambang'. Kalau tak silap bayar tambang dalam 50 sen per trip. Itulah cara orang kampung macam saya hendak masuk ke kampung dari jalan utama.
Itu kisah 'Motor Tambang' zaman 80-an, hampir 40 tahun lalu.
Teringat juga pengalaman saya berkhidmat di Filipina. Pernah suka-suka lepak di pantai. Saya dan seorang lagi rakan akan naik trisikal (tricycle), iaitu pengangkutan motosikal seperti beca yang boleh muat hampir 12 orang. 😂 Saya dan rakan akan bergayut macam gambar bawah ni sebab tempat duduk khas untuk wanita sahaja. Saya tergelak dan terfikir, kalaulah terjatuh dan tergolek atas jalan, memang parah le aku...
Bayar tambang entah lupa dah berapa peso.
Dan sekarang Menteri Muda kita ada mencadangkan ojek untuk beri peluang sebagai sumber pendapatan kepada belia. Saya secara peribadi tidak bersetuju dengan cadangan beliau atas beberapa alasan:
Pertama, faktor keselamatan dan sistem trafik negara kita.
Kita sedia maklum jalan raya kita, terutama bandar, agak sesak dan sempit yang agak tidak selamat untuk menampung tambahan trafik motosikal atas jalan. Sikap pemandu kenderaan lebih besar juga agak kurang menyakinkan untuk bertoleransi dan berdisplin terhadap penunggang motosikal.
Berbanding negara jiran lain seperti Thailand, Indonesia dan Filipina, pengangkutan utama mereka ialah motosikal dan jalan raya di sana memang sudah penuh dengan motosikal berbanding kereta. Sebaliknya Malaysia, pengangkutan utama penduduk kita ialah kereta.
Kita bandingkan jualan kereta dan motosikal mengikut negara sepanjang 2018.
Thailand
- Kereta: 1 juta
- Motosikal: 1.79 juta
Indonesia
- Kereta: 1.15 juta
- Motosikal: 6.38 juta
Filipina
- Kereta: 357,000
- Motosikal: 1.59 juta
Malaysia
- Kereta: 598,000
- Motosikal: 470,000
Kedua, faktor impak pendapatan kepada penunggang tentang sambutan terhadap perkhidmatan.
Di Malaysia, kita ada banyak pilihan jenis pengangkutan seperti GrabCar, teksi, komuter, LRT, bas (berbayar dan percuma) dan lain-lain. Pengguna macam saya yang jenis gayat naik motor memang tidak akan naik ojek, lebih-lebih lagi wanita yang agak sukar untuk membonceng dengan orang bukan mahram. Tentu saja ada penunggang ojek wanita, tetapi tentu agak terhad.
Kalaulah penunggang lelaki dengan pembonceng wanita. Silap-silap dapat jodoh! 😅
Tapi kalau penunggang ojek tu pula wanita (macam dalam gambar), saya sanggup pergi kerja naik kereta separuh jalan, dan separuh jalan lagi naik ojek. Kena buat macam tu takut bini tau. Nanti ketahuan susah banget.
Begitu juga faktor ketiga, keselesaan dan cuaca, tentu saja jadi batasan yang menyebabkan ojek bukan pilihan terbaik. Apa-apapun bergantung kepada diri sendiri untuk memilih.
KEMAS KINI! Nota Tambahan daripada Penulis
Ayat paragraf akhir lebih kepada bergurau. Jangan ambil hati.
Tapi ojek memang tak sesuai kerana pengangkutan utama dan trend di Malaysia berbeza. Sebenarnya, penggunaan motosikal di negara luar jauh lebih banyak berbanding kereta. Macam saya sebut sebelum ni, kenapa kita tak ada tuk tuk? Atau Singapura tak ada tuk tuk?
Cadangan atau dasar baharu juga mesti selari dengan Dasar Automotif Kebangsan (NAP) sedia ada, yang menekankan kepada kenderaan cekap tenaga (EEV). EEV ni pula, bukan sekadar tentang mahu jimatkan petrol sahaja, tetapi juga ada kaitan dengan kawalan emisi. Kita mahu kurangkan pencemaran karbon (CO2).
Jadi penggunaan motosikal yang banyak tidak membantu. Ia semacam sebelah pihak mahu EEV, dan sebelah pihak lagi tidak. Ini kerana motosikal bukan kenderaan EEV. Begitu juga faktor keselamatan seperti disebut.
Leave a Reply